یکی از آهنگهای فوقالعاده زیبا و دوست داشتنی من، آتشی در نیستان با صدای شهرام ناظریِ، مخصوصاً اون قسمتش که میگه:
مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است
این واقعاً حرف درستیه که هر کس توی زندگیش دارای مشکلات ریز و درشتِ، شاید مشکلاتی که من دارم برای یه عده مسخره و خنده دار بیاد ولی گاهی همین مشکلات ریز وقتی باهم جمع میشن و توی یه شرایط نامناسب اتفاق میوفتن، آدمُ واقعاً دچار بحران میکنن...
من کلاً یه آدم پول دوست و مادیگرایی هستم، یعنی اینکه واقعاً عاشق پول هستم، دوست دارم خوب پول دربیارم تا بتونم خوب خرج کنم، خوب بپوشم، خوب بخورم، خوب تفریح کنم و ... اگه توی پروسه پول درآوردن من اختلالی پیش بیاد من واقعاً دچار مشکل میشم، چون وفتی به یه حدی از رفاه رسیدم و توش بودم دیگه برام خیلی سخته که بخوام حتی یک لِوِل پایینتر حتی به مدت محدود زندگی کنم، برای همین همیشه سخت کار میکنم.
حالا این همه مقدمه چینی کردم که بگم تمام پروژه هایی که الان یکی دو ساله روش سرمایه گذاری فکری و مادی کردم و الان باید جواب میداده، هنوز جواب نداده و احتمال شکست خوردنشون هم هست.
اون از اوضاع بازار جهانی، که احمقهایی مثل دکتر ا.ن میگفت به ما هیچ ربطی نداره و ما داریم از این اوضاع حداکثر استفاده رو میکنیم، این هم از اوضاع اقتصادی داخل کشور که یا دچار رکوده یا متهم به ورشکستگی، نه تنها هیچ امنیت سرمایه گذاری وجود نداره بلکه هیچ دورنمایی هم براش قابل تصویر نیست...
من توی صنعت خودرو کار میکنم، ایرانخورویی که با مدیران ارشد بی فکرش محکوم به ورشکستگیه، بنزینی که با سیاستهای احمقانه دولت در حال تحریمِ، صنعتی که نه تنها هیچگونه حمایتی از طرف دولت نمیشه بلکه با سیاستهای احمقانه چوب هم لای چرخش گذاشته میشه...
از اون طرف هم خانم پر با اون دیونه بازیهایی که در میاره اعصاب منو خرد کرده، هر کاری که بهش میگم یا از من نظرخواهی میکنه، برعکسش رو انجام میده و آخرش سرش به سنگ میخوره و بر میگرده، ولی این دفعه دیگه... برام ایمیل زده: منو ببخش، من خیلی اذیتت کردم، من لیاقت تورو ندارم و از این حرفا و یه بیست روزیه خودشو گم و گور کرده...
